Kocyk

(don't mind me, to tylko kolejna zmiana rysunku XD)
                   

  

 

- Co zrobiłeś? Co ty zrobiłeś?!

Krzyk matki jeszcze długo będzie mu się śnił.

W nocy rodzina rozmawia, naprawdę długo. Cecil siedzi w swoim pokoju i czeka. Nie słucha ich, nawet nie próbuje. Jest zły. Potem w drzwiach staje ojciec.

- Dla wszystkich będzie lepiej, jeśli się wyprowadzisz – mówi. Patrzy swojemu synowi prosto w oczy, a w jego głosie nie słychać wahania. Cecil zbiera swoje rzeczy i wychodzi bez pożegnania. Maggie płacze, a Liam wygląda tak, jakby miał się za nim wstawić - tak jak w dzieciństwie, uchronić go przed karą od rodziców. I Cecil przez małą malutką chwilę naprawdę w to wierzy.

Liam jednak nic nie mówi. Na bandażach na jego ręce widać krew. Jego ręka już nigdy nie odzyska pełnej sprawności.


Cecil znika i już nigdy nie wraca do domu. Z całych sił omija te okolice. Włóczy się po ulicach, nie mogąc wybaczyć swojej rodzinie. Pierwsza zima będzie bardzo ciężka, ale przeżyje. Z czasem opanuje życie na ulicy do perfekcji – wyjątkowo trudno jest przyłapać na kradzieży kogoś, kto umie zmienić się w cień. Znajdzie sobie nawet miejsce do mieszkania – stary strych w kamienicy, już dawno zapomniany przez mieszkańców. Dopiero z czasem dowie się, że to przez plotki, że strych jest nawiedzony, i chętnie będzie podtrzymywał te plotki, wyjąc czasem lub stawiając głośniejsze kroki.


tl;dr Cecil był zbuntowanym dzieciakiem, do tego stopnia, że rodzice się zaczęli go bać. Po bójce z bratem, w której go zranił, wyrzucili go z domu, więc mhroczna kluska została złodziejaszkiem i mieszka na nieswoim strychu (i tam straszy). Na rodzinę jest obrażony forever.